Bir qaranlıq içindəyəm,
Özüm də duymadan və bilmədən,
Həyat ağır heyif,
Hüzün, kədər boğaza qədər.
Biraz qəribəyəm
Gözündə ölmüşəmmi bilmədən,
Yorulmasan və gözləsən yetər,
Sabaha qədər
İndi peşman qalıbdı qəlbim
Niyə şeytan gözümdə insan görünüb?
Sevməkmi təkcə dərdim
Bax uzaqdan həyatıma leysan görünür,
Üzgün deyilki qəlbim
Axı timsah gözyaşlarıdı yalan görünür,
Düzünü de,
O mənim qədər hiss edərək səni bir ömür sevmədimi?
O mənim kimi gözlərinə baxıb dərdini bilmədimi?
O yağışda çətir ya soyuqda günəş dönüb olmadımı?
Yerimi almadımı?
Düzünü de,
O mənim kimi saçlarına toxunmağa belə qıymadımı?
Ya sənin saf olan bütün hisslərinlə gülüb oynadımı?
Sənə qonaq gələn o yad ürəyin qapsını döymədimi?
Məni görmədimi?
